Wanhoop voor ontheemden in Zamzam: Artsen Zonder Grenzen roept op tot opheffing van het beleg, levering van hulp en bescherming van burgers 

De RSF en hun geallieerde gewapende groepen bestormden Zamzam, het grootste ontheemdenkamp van Soedan dat voorheen onderdak bood aan minstens 500.000 mensen nabij El Fasher. Deze aanval volgde op maandenlange, steeds strenger wordende belegering van het gebied. Op 16 april was het kamp grotendeels verwoest en naar verluidt onder controle van RSF. Het merendeel van de bevolking van Zamzam is vermoedelijk gevlucht naar El Fasher, waar ze nog steeds vastzitten, afgesloten van humanitaire hulp en blootgesteld aan voortdurende aanvallen en het risico op grootschalig geweld. 

Terwijl AZG in Tawila tussen 12 en 15 april meer dan 25.000 mensen zag aankomen uit Zamzam en nabijgelegen gebieden, komen ontheemden nu slechts sporadisch en met groot gevaar voor eigen leven aan. Onze teams hebben een gezondheidspost opgezet bij de ingang van Tawila om de nieuwkomers te voorzien van water en onmiddellijke voedings- en medische hulp. We verwijzen kritieke gevallen door naar het plaatselijke ziekenhuis waar we sinds oktober werken. Tot nu toe hadden zo’n 1.600 patiënten spoedeisende hulp nodig, voornamelijk door ernstige uitdroging. 

“We behandelen kinderen die letterlijk dreigden te sterven van dorst tijdens hun reis. We hebben tot nu toe meer dan 170 mensen met schot- en explosieletsels ontvangen, van wie 40 procent vrouwen en meisjes zijn”, zegt Marion Ramstein, projectcoördinator van AZG in Tawila. “Mensen vertellen ons dat velen die gewond of kwetsbaar waren, de reis naar Tawila niet konden maken en zijn achtergebleven. Bijna iedereen met wie we spreken, zegt minstens één familielid te hebben verloren tijdens de aanval.” 

Er komen gruwelijke berichten uit kamp Zamzam, waar naar schatting honderden mensen zijn gedood. Volgens meldingen gingen strijders van huis tot huis, schoten mensen neer die zich verscholen en staken grote delen van het kamp in brand. Onder de slachtoffers bevinden zich elf medewerkers van Relief International, de enige hulporganisatie die nog een kliniek draaiende hield nadat AZG in februari zijn activiteiten in Zamzam moest staken vanwege de toenemende gevechten en blokkades. 

We dringen er bij de Rapid Support Forces en alle gewapende groepen in het gebied op aan om burgers te ontzien en te beschermen en om mensen die willen vluchten de kans te geven dat veilig te doen. Staten en diplomatieke actoren moeten hun invloed aanwenden om loze verklaringen om te zetten in concrete actie. Er zijn herhaaldelijk waarschuwingen geweest van de VN en andere waarnemers over het risico op massamoorden en etnisch geweld in El Fasher en omliggende kampen, die voornamelijk worden bewoond door mensen uit de niet-Arabische Zaghawa- en Fur-volkeren, terwijl de meeste RSF-strijders en hun bondgenoten uit Arabische stammen komen. 

Na twee jaar van een catastrofale oorlog tegen mensen die wordt beantwoord met nalatige onverschilligheid, blijft het ondenkbaar om ons zomaar neer te leggen bij het huidige collectieve falen om vitale hulp te bieden waar die het hardst nodig is.

“Er is een massale humanitaire respons nodig, nu dringender dan ooit. Als de wegen naar El Fasher geblokkeerd zijn, dan moeten er luchtoperaties worden gestart om voedsel en medicijnen te brengen naar de naar schatting één miljoen mensen die daar vastzitten en verhongeren. Ook in Tawila is een veel grotere inzet nodig, waar een deel van de overlevenden wordt opgevangen en de lokale capaciteit al zwaar overbelast is”, zegt Rasmane Kabore, AZG-projectverantwoordelijke in Soedan.

AZG en verschillende andere actoren starten noodinterventies in Tawila, maar er is veel meer nodig op het gebied van water, voedsel, medische zorg en onderdak.