Verklaring van de secretaris-generaal van AZG, Christopher Lockyear over het ontmenselijkende en ineffectieve plan om de hulp in Gaza te militariseren

Palestijnen – die al bijna drie maanden van voedsel, water en medische hulp ontnomen zijn - werden ingesloten door hekken terwijl ze wachtten op de eerste levensbehoeften. Dit is een grimmige herinnering aan de onmenselijke behandeling die de Israëlische autoriteiten hen al meer dan 19 maanden opleggen.

Door deze gevaarlijke en roekeloze aanpak wordt voedsel niet gedistribueerd waar het het hardst nodig is, maar gaat het alleen naar gebieden waar Israëlische troepen ervoor kiezen om burgers te verzamelen. Dit betekent dat de meest kwetsbaren - vooral ouderen en mensen met een handicap - vrijwel geen kans hebben om toegang te krijgen tot het voedsel dat ze zo hard nodig hebben.

De bewering dat dit gewetenloze, falende mechanisme nodig is om de omleiding van hulp te voorkomen, is onjuist. Sinds het begin van de oorlog hebben AZG -teams de patiënten direct behandeld wanneer we voorraden Gaza konden binnenbrengen. Dit initiatief lijkt een cynische zet om te veinzen dat het Internationale Humanitaire Recht wordt nageleefd. In de praktijk wordt de hulp gebruikt als middel om mensen onder dwang te verplaatsen, als onderdeel van wat een bredere strategie lijkt te zijn om de Gazastrook etnisch te zuiveren - en om de voortzetting van een onbeperkte oorlog te rechtvaardigen.

Ondertussen wordt het humanitaire systeem gewurgd door de opgelegde beperkingen. De Israëlische autoriteiten hebben een stroom van hulpvrachtwagens in Gaza binnengelaten, om ze vervolgens direct na het oversteken van de grens te blokkeren. Levensreddende hulp komt daardoor niet tot de mensen die het het hardst nodig hebben (waaronder kinderen, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven).

Het dwingen van humanitaire organisaties om zulke ontoereikende hoeveelheden hulp te verplaatsen, terwijl de Israëlische belegering een situatie van ondraaglijke nood en wanhoop heeft gecreëerd, leidt tot plunderingen. Dit is het gevolg van een samenleving die aan de rand van de afgrond wordt gebracht, waarvan het weefsel wordt verscheurd door meedogenloos geweld en ontbering. Het resultaat is meer te voorkomen doden en gewonden en de onmogelijkheid om hulp te bieden op een manier die de waardigheid van mensen respecteert. Dit maakt deel uit van een bredere tactiek om een eenzijdig verhaal te versterken: de enige manier om hulp te verlenen is door deze te militariseren.

Samen met verplaatsingsorders en bombardementen die burgers doden, zou dit bewapenen van de hulp, ook als misdaad tegen de menselijkheid kunnen worden beschouwd. Alleen een duurzaam staakt-het-vuren en de onmiddellijke opening van de grenzen van Gaza voor humanitaire hulp (inclusief voedsel, medische voorraden, brandstof en apparatuur), kan deze - door mensen veroorzaakte - catastrofe verlichten."